Adult Fan of Lego - Niels Sandra

AFOL - Niels Sandra

Activiteit

Bij deze reeks workshops (drie per dag) was het de bedoeling een educatief luik te koppelen aan de expo. Wij moesten een soort van rondleiding en workshop geven per bezoekeenheid.

De bezoekeenheden waren scholen uit de buurt. telkens bestaande uit 4e, 5e en 6e leerjaar. 

Tijdens de korte rondleiding moesten we zorgen dat er al opdrachten geïntegreerd werden en we intussen over Niels zijn passie voor lego zouden praten gekoppeld aan kleine feitjes. Dit was wat de klant wou en wij als leden van 'Das Kunst' zouden er alles aan doen om de klant tevreden te stellen.
Ik mocht me hierdoor even als gids in een museum wanen.

Ons voornaamste doel was om de kinderen op een andere manier naar lego te laten kijken, meer in detail met oog voor kleur en bouwconstructies.
Geef nu maar eerlijk toe dat dit wel afwijkt van de klassieke kunstvorm die wij als toeschouwers gewoon zijn.
Wanneer we aan lego denken, denken we eerder aan...speelgoed.
Daar moesten we de boodschap meegeven dat lego meer dan alleen speelgoed is, het is een manier van leven. Een Adult fan of Lego is dan ook dagelijks bezig met gigantische constructies en koopt massaal veel grote bouwdozen op beurzen.
Ik kan jullie meegeven dat ik nog nooit zoveel te weten kwam over lego.

Na onze korte rondleiding mochten de kinderen zelf aan de slag. De opdracht was een nieuw gebouw te construeren om de markt van Torhout opnieuw op te bouwen.
Deze was namelijk vergaan in een aardbeving.
Sommige klassen dachten aan een multifunctionele sporthal of ziekenhuis.

Visie PK
Het lukte me wel om de visie te integreren. Ik kon genoeg vragen stellen en filosoferen met de leerlingen.
Er een theoretisch luik aan vastkoppelen was niet zo evident. Begin maar eens te zoeken naar 'bouwconstructies voor lego' of 'tips' of...HELP.
Uiteindelijk vond ik datgene waar ik naar op zoek was.
Sowieso was het de bedoeling om informatie die we kregen van Niels, mee te geven aan Niels. Daarnaast dacht na over het bouwen zelf. Waar zou ik aan denken als ik als kind zo realistisch mogelijk wou bouwen met een vleugje fantasie...?
Zelf kon ik dingen gaan demonstreren met de lego die voor handen was. Waar nodig was er dan ook ruimte om per groepje te begeleiden.
Wat leerde ik
Ik kreeg op een dag tijd drie verschillende groepen om mee te werken. Waaronder een groep van het Bijzonder Lager Onderwijs. Het viel me meteen op dat ik mijn taal moest aanpassen.
Sommige woorden begrepen ze echt helemaal niet. Er zat zelfs een zonderling bij die dacht dat ik bij het woord 'aardbeving', een echte aardbeving zou ontketenen. Deze was dan in paniek.
Een ander kon dan weer niet goed om met veel geluid of te harde geluiden.
Sommige moest je echt bij de hand nemen om ze aandachtig te houden.
Het was een andere manier van werken, die ik nog niet kende.

Wederom veel bijgeleerd.
Diversiteit tijdens deze stage was enorm aanwezig.

Kunstfabriek en De Krook

De Kunstfabriek & De Krook

Het is intussen al even geleden dat ik nog even kon bloggen.
Een maand ging voorbij en wat voor een maand!


Activiteit
Deze post zal gaan over twee verschillende zaken/workshops.
Namelijk:

- De Kunstfabriek
- De Krook

De Kunstfabriek = een werkplek voor speelse uitspattingen en artistiek experiment.
En dat is exact hoe het gegaan is.
Niets was te groot of te maf tijdens Kunstfabriek. Neem dit maar vrij letterlijk. De kids kregen steeds veel vrijheid, want ze mochten daarin niet beperkt worden. Eigenlijk kwam het erop neer dat ze zowat mochten doen wat ze wouden.
Dat is ook waar Das Kunst voor staat. Als een van de kinderen geen zin had om mee te werken aan de vooropgestelde creatie dan mochten ze daarnaast eigenlijk gaan doen wat ze wouden. Een huis bouwen uit karton, strips lezen,...
Het kon/mocht allemaal mits individuele begeleiding.

Geloof me, het was niet altijd even gemakkelijk. Soms moest je je als begeleider in drie kunnen splitsen. Er kwam, zoals ik al zei, veel individuele begeleiding bij kijken.
Het zorgde er ook voor dat de dagen vrij intens waren.
Ze mochten hun fantasie de vrije loop laten en al het materiaal dat voor handen was mochten ze ook gebruiken. Dit ging van hamers en zagen, tot cuttermessen, enz.
De coördinator van Das Kunst kwam tijdens de week ook even langs en gaf specifiek nog eens mee dat we niet mochten vergeten individueel te begeleiden wanneer de kinderen iets alleen wouden creëren.

De laatste dag draaide helemaal rond het toonmoment.

De Krook = een werkplek voor de nieuwsgierige bib-bezoeker.
Hier kregen we een heel uiteenlopend pubiek. De leeftijdscategorie die we voor ogen hadden zou gaan van 6 tot 12 jaar.
Niets was minder waar. Er kwamen heel vaak kinderen van vier jaar vragen of ze ook mochten 'knippen', 'knutselen' of 'tekenen'.
Dit was natuurlijk niet ons doel.

We hadden de afdeling ingedeeld in drie werkposten.
Ik was gedurende twee dagen aanwezig bij de werkpost rond de 'Zines'.
Hier werd er verwacht dat de kinderen magazines zouden maken rond de stad Gent.
Al bij al verliep de opdracht goed. Er werden vele magazines gemaakt en velen zagen zo een 'nieuw Gent' voor zich.
Voor de allerkleinsten waren het helaas allemaal wat te abstracte begrippen.
Ik herinner me dat ik op een bepaald moment letterlijk de handeling 'plakken' moest voortonen. Waarbij ik dus een uitgesneden figuur op een leeg blad ging plakken.
Laat staan dat ze iets gingen schrijven in hun magazine.
Sommige ouders kwamen erbij zitten en gingen samen met hun kids aan de slag.
Dit was ook wel fijn om te zien en was zeker niet verboden.

Visie PK
Ik vind het zelf jammer om aan te geven, maar bij de beide projecten was het niet evident om de visie van PK te integreren. Alhoewel ik mijn best deed om dit wel te doen.
Bij De Krook al wat meer dan bij De Kunstfabriek. Dit mede omdat ik bij De Krook meer de leiding kon nemen op de aparte werkpost. Zo kon ik eventuele technieken aanbrengen en demonstreren waar nodig want ik had zelf een 'Zine' gemaakt.
Ik kon de kids ook her en der vragen wat ze persoonlijk wouden aanbrengen en waarom, zo konden ze dit vertalen naar hun magazine.

Bij De Kunstfabriek werden de opdrachten over het algemeen gegeven door een vaste werknemer. Zelf mocht ik ook af en toe het woord nemen. Het zorgde er wel voor dat ik de visie minder kon integreren. Vaak ging ik dan eerder individueel gaan filosoferen bij de kids.
Bij het opstellen van de workshops in team gaf ik ook vaak dingen aan, gekoppeld aan de visie van PK. Maar al snel werd er geopteerd voor een youtubefilmpje i.p.v. demonstreren of kwam het filosoferen minder aan bod.
Ze gaan er eerder van uit dat De Kunstfabriek ergens tussen spelen en kunst is en het spelen mag zeker niet verwaarloosd worden.
De kids mochten dan ook letterlijk gaan buiten spelen als ze dit wouden.
Ik stelde ook voor elke dag netjes een voorbereiding op, maar daar werd elke dag van afgeweken. Net omdat de kinderen veel zelf mogen kiezen of beslissen.


Waar kan ik nog aan werken
Ik wil de visie van PK echt blijven integreren waar ik kan.
Soms vind ik het niet zo gemakkelijk omdat de organisatie waar ik zit het niet gewend is om op deze manier te werken. Ze hebben zelf een vaste voorbereiding die ze ook invullen.
Het schrikt me wel niet af. Het ging al beter bij de opening van de nieuwe bibliotheek in Gent. Benieuwd hoe ik het bij de laatste workshop zal kunnen integreren.
Op pedagogisch vlak leerde ik tot nu toe alvast heel veel bij en waar een wil is, is een weg.

When the going gets tough, the tough get going!